Oldtimerdag Lauwerzijl 2014
| 
Oldtimerdag Lauwerzijl
Zaterdag 19 juli 2014, de warmste dag sinds mensenheugenis met een gemeten temperatuur van ruim 35 graden celsius, werd in Lauwerzijl de Oldtimerdag georganiseerd door de Sieljer Oldtimer Club.
Na maanden van voorbereidingen achter de schermen en dagen van voorbereidingen op het evenementen terrein, was het dan eindelijk zo ver. Ongeveer 130 oude tractoren en 30 stationaire motoren hadden zich aangemeld.
De eerste tractoren reden voor negenen het terrein op waar zij door de organisatie welkom werden geheten. Na de inschrijving en de ontvangst van een tas met een lunchpakket, consumptiebonnen en een attentie als herinnering aan deze dag, ontving men voor iedere tractor een kaart waar de gegevens op genoteerd konden worden zodat bezoekers zich een beeld kunnen vormen van het merk en de leeftijd van het oude ‘beestje’. In veel gevallen kun je niet spreken van ‘beestje’ want het zijn echt ‘pronkstukken’.
Op een perceel grasland, wat voor dit evenement voorbereid was, kon met op het terrein aanwezige antieke ploegen, schijveneg of andere werktuigen of door zelf meegebrachte ploeg of cultivator, de tractor nog even weer aan het werk zoals in vroegere dagen. Hier werd veelvuldig gebruik van gemaakt. Waar kun je vandaag de dag nog met je “oudje” daadwerkelijk aan het ‘werk’.
Het geheel trok veel bekijks. Op het open veld was het eigenlijk te warm, maar in de schaduw met een lichte bries was het toch goed vertoeven. Daarnaast was ook binnen veel bekijks. Bezoekers keken er hun ogen uit. Ook voor de kinderen was er een klein ‘klimparadijs’.
De catering, ook verzorgd door de SOC, had goede afname. De flesjes water namen gretig aftrek en waren daardoor moeilijk op tijd koud te krijgen. Ook de broodjes hamburger gingen als zoete broodjes over de toonbank, met dank aan Jan.
Radio Noord deed o.a Life verslag van het aanslingeren van de oudst aanwezige tractor, een zeer bijzondere Case op drie ijzeren wielen uit 1916. Deze poging lukte helaas niet, maar even later reed deze prachtig gerestaureerde tractor over het terrein.
Er waren meerdere hele oude beestjes te bewonderen maar ook minder oude, prachtig gerestaureerde tractoren stonden te pronken. De deelnemers waren goed voorbereid op het warme weer. Tussen de tractoren stonden meegebrachte partytenten en parasols zodat mensen enigszins in de schaduw konden zitten.
Her en der op het terrein had de organisatie flyers op gehangen waarin de aanwezigen gewaarschuwd werden om vooral voldoende te drinken en goed te smeren tegen de zonnewarmte.
De aanwezige EHBO hoefde gelukkig, naast het plakken van een paar pleisters, niet aan de bak.
’s Avonds om elf uur was (bijna) alles weer opgeruimd. Het door oldtimers geploegde en gecultiveerde land werd door groot materieel afgeploegd en gekilverd en vervolgens voorzien van nieuw graszaad.
Met grote dank aan alle vrijwilligers, de sponsoren, die middelen en/of financiën beschikbaar gesteld hebben en de families Bloed en van Panhuis voor het beschikbaar stellen van het terrein, kijkt de Sieljerder Oldtimer Club terug op een zeer geslaagd evenement met een groot deelnemersveld en veel publiek.
Vrouwenvereniging dagje weg
| Reisje vrouwenvereniging op 20 mei 2014
Op een zomerse dag in zomerse kledij vertrekken vier auto’s en 15 dames iets na kwart over negen uit Lauwerzijl. In Noordbroek, bij het strijkijzermuseum, voegt een zus van één van de leden zich bij de groep.
Het Strijkijzermuseum
Het strijkijzermuseum bevindt zich in de oudste (type)Oldambtster boerderij van Nederland en dateert uit 1576.
We worden opgesplitst in twee groepen van 8 personen. Louise den Besten en Jan van der Schaaf leiden ons rond.Bij de voordeur van de boerderij begint ook het museum en begint Louise haar verhaal. Vroeger ging je voor een strijkbout naar de smid en werd er een eenvoudige functionele bout gesmeed. Na drie dagen kon deze worden opgehaald, want een ploegijzer had nog even voorrang. Voor de gegoede burger werd de bout versierd met de meest uiteenlopende versierselen, echt voor de pronk. Het oudste strijkvoorwerp is een strijkglas, dat dateert uit ongeveer negenhonderd jaar geleden. Hiermee werd net zolang over wollen stof gewreven totdat de stof glad was.
Dit deed menig dame in ons gezelschap een zucht van verlichting doen slaken omdat zij gelukkig nu leven en niet een eeuw geleden.
Alle vertrekken die wij zien, ook de keuken waar we een lekker bakje koffie krijgen met een plakje cake en die tevens dienst doet als keuken van de familie, riekt naar nostalgie, naar oudheid, naar museum.
De koffie drinken we buiten op. Binnen is het fris en buiten staat de zon vol op te stralen.
an begint zijn verhaal met de treeften, de onderzetters van de strijkijzers. Ook hier is een zeer grote verscheidenheid in. Van puur functioneel tot uitbeelding van bijzondere taferelen. Een hele wand vol. In het museum laat Jan ons zien hoe strijkbouten verwarmd kunnen worden door de tijd heen. Dit gebeurde door bijvoorbeeld de bouten in het vuur te leggen, door geleiding op gloeiend heet ijzer, door roodgloeiende ijzerstaven in de bout, door gloeiende kooltjes in de bout, door hete stoom, door gas of spiritus. Deze laatste twee werden al snel verboden vanwege het grote brandgevaar.
Toen elektriciteit zijn intrede deed veranderde er veel. Ook de aller nieuwste strijkijzer van het merk Philips staat uitgestald. Ook voor werknemers van een bedrijf als bijvoorbeeld Philips is het goed om te weten wat de ontwikkelingen zijn in de strijkijzer industrie.
We gaan nog even buiten wandelen voordat we in de auto’s stappen op weg naar het theehuis waar we ons broodje kunnen eten.
Kinderboerderij Winschoten
Of wel kinderboerderij NOVO
Aangekomen bij kinderboerderij Winschoten, werden we buiten enthousiast onthaalt door een paar jongere dames. Binnen konden we drinken of wat lekkers kopen en we mochten of binnen of buiten onze eigen meegebrachte broodjes opeten. Verder was het er rustig; het was middagpauze bleek.
Op deze kinderboerderij- dierenweide met theeschenkerij wordt gewerkt door mensen met een verstandelijke beperking. De cliënten werken in een vaste groep met vaste begeleiders. Er zijn vier verschillende groepen: onder anderen de cateringgroep. Deze groep draagt zorg voor de vriendelijke bediening in het theehuis dat open is voor het publiek en hier wordt door menigeen uit de omgeving graag een kopje thee gedronken.
Na het eten de benen even strekken en een rondje door de dierenweide wandelen en genieten van de dieren. Het is weer tijd om in de auto’s te stappen op weg naar de Blauwe Stad.
De blauwe Stad
Al rijdend richting de Blauwe Stad wordt het steeds ruimer en kaler. De eerste begroeiing is er al weer maar verder is het nu nog een weidse vlakte met in de verte enkele bebouwing, een aangelegd strand, een restaurant en natuurlijk water.
Bij het restaurant ligt de ‘Welvoart’, een rondvaartboot, op ons te wachten voor een tochtje over het Oldtambtmeer met uitleg over hoe het was en hoe het nu is.
De boot waarmee we worden rond gevaren is een elektrische boot en fluisterstil. De touwen worden los gegooid door onze gids en de stuurman leidt de boot van de steiger het meer op.
We beginnen met een ‘klokje’; de keuze uit ‘Welvoart –‘ of ‘Welvoart +’, ofwel een drankje zonder of met alcohol en zo wordt er getoast op een ‘behouden vaart’.
De oppervlakte van het meer is vergelijkbaar met het Sneekermeer in Friesland. Het gebied was groter bedacht in de oorspronkelijke plannen. In de jaren tachtig verpauperde het gebied rondom de regio Oldambt - Reiderland. Men wilde nieuw leven in dit gebied blazen. Het bleek, na inventarisatie, dat 85% tegen was. Het gebied werd behoorlijk verkleind; het plan bleek toch te ambitieus.
Een veeboer met 250 hectare land in het gebied, was de eerste die zijn boerderij verkocht aan de commissie. Uiteindelijk heeft iedereen vrijwillig zijn woning of bedrijf verkocht.
In woonwijk ‘de Wei’ liggen nog veel kavels braak, te wachten op een nieuwe eigenaar. Alle kavels in deze wijk hebben een oppervlakte van ongeveer 3000 vierkante meter, een insteekhaven of aanlegsteiger. Alle huizen worden verschillend. Dit is mooi, maar geeft ook een rommelig beeld. We varen langs een paar prachtige, kolossale huizen.
Verderop varen we langs een rij woningen op bouwkavels van ongeveer 750 vierkante meter; ook allemaal aan het water. Toen de eerste kavels beschikbaar kwamen waren er zeer strakke regels waaraan men zich diende te houden. Sinds kort is dit strakke regiem los gelaten. Ook mogelijkheden voor huurwoningen en vakantiewoningen liggen op dit moment open. Het laatste jaar is er niet één kavel verkocht. Op dit moment staan er 265 huizen van de 1500 huizen die men in gedachte had.
De inwoners van de Blauwe Stad komen voor 85% uit de provincie Groningen en ook nog veel mensen uit het huidige gebied. is heel veel geld in dit gebied gepompt.
Op het water van het meer wordt gesurft, gezeild, gevaren en geschaatst.
In de Reiderweiderpolder ligt een natuur begraafplaats. Alle materialen die hier gebruikt worden moeten binnen 30 jaar opgenomen zijn in moederaarde. Een plek kost 3500 euro voor honderd jaar.
In het water zwemmen veel witte zwanen. We varen langs een paar nesten. Verder zijn er aalscholvers, 4 soorten kiekendieven en nu zelfs een vijfde, voor hier een zeer zeldzaam soort, een steppekiekendief. Geprobeerd wordt om de nestplek van deze kiekendief niet bekend te maken zodat in alle rust het broedsel uit kan komen.
Ondertussen zijn we weer aangekomen bij de aanlegsteiger en stappen we, onder dankzegging voor de rondvaart, van boord. Het wordt tijd om richting Zoutkamp te gaan.
De Boeter.
Heerlijk in het zonnetje in een lounge set, aan de picknicktafel onder de parasol of aan verschillende tafels genieten we na en praten we de ‘nieuwkomers’ die wel mee-eten, maar niet de hele dag mee waren bij, over de ervaringen van de dag
Ons diner bestaat uit soep en een buffet met vier soorten visgerechten, sparerib, salades en patat en aardappelkroketjes. Als toetje kon er gekozen worden uit ijsjes, ijscoupes of divers soorten koffie.Buiten wordt onze soep geserveerd; een royaal gevulde kom.
Net toen we gevraagd werden of we buiten ons hoofdgerecht wilden nuttigen, vielen de eerste regendruppen en was het meteen duidelijk dat de maaltijd binnen zou worden voortgezet. De gezelligheid gaat mee naar binnen en iedereen doet zicht te goed aan de heerlijk gerechten. Na het toetje worden de genuttigde consumpties afgerekend en word er koers gezet naar huis.
Zo komt er voor de dames van de vrouwenvereniging, even na achten, een einde aan een interessant en gezellig dagje uit met een heerlijk diner als afsluiting.
Organisatie: dank je wel.
De wonderspullen van d'n Dullen
| 